زمستان تا به کی؟

احساس میکنم امشب زمستان تا مغز استخوانم ریشه دوانده

هرچه دستهایم را به هم میمالم سرمایش بیشتر میشود .گویا اسطکاک هم قانون خود را فراموش کرده .

سرد سردم .تنها این قلبم است که از ترس این سرما از همیشه بیشتر میتپد.

چه تضاد غریبیست:

خدایا مددی! دنیایم پر شده از پیکانهای رودر روی هم .

خدایا!چشم دلم تار شده

آخر چه بگویم تو حال مرا بهتر میدانی...

وصف من همچون کسیست که میداند در نور غوطه ور است اما چنان چشمانش کم سو شده که راه را از چاه نمیشناسد.

بغض گلویم را منقبض کرده!

وه که چه سرد است!

وجودم امشب آنقدر سرد شده که در هر آتشی بیفتد همچو ابراهیم ایمن خواهد بود.

      مگر در آتش عشق تو!

                                 خدایا عاشقم کن!

                                                       خدایا گرمم کن!

                                                                           به خداوندیت که بی تابم!

تو خود میدانی که این تن نهیفم طاقت دانستن ندارد.

خدایا! همچون تشنه ایی از پای افتاده که فقط میداند چشمه زلال در چند قدمی اوست .اما توان رفتن ندارد. فقط میدانم.....

خدایا! گاهی از فرط این فشار به خود میگویم کاش نفهمیده بودم

   به خداییت قسم که عجول نیستم

                                           روحم وجودم تشنه است!

                                                                پرواز می خواهم!

  آری آری میدانم  که بال دارم 

                                   خوب همین عذابم میدهد!

                                                                  بال دارم اما پرواز بلد نیستم

                                     خدایا فقط از تو کمک میخواهم

از تو میخواهم شهامت پروازم دهی

شاید هم زود فهمیدم شاید باید صبر کنم بالهای این جوجه تازه از تخم درآمده ی دانستگیم بزرگ شود و آنوقت خود پرواز خواهد کرد.

 پس خدایا صبرم بده که درین سرمای تنم از آتش هجر تو در قلبم میسوزم

                                                                                          

نظرات 2 + ارسال نظر
مجید پنج‌شنبه 8 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 08:50 ق.ظ http://del-morde.blogsky.com

سلام عاشق خوبی. خیلی با نوشتت حال کردم. آخه می دونی از ته ته ته دلت بود. اشکمو در آوردی. هر وقت میبینم یک اینجوری شده یاد خودم می افتم. یا قلقلکم میاد و می خندم یا نفسم بند میادو اشک میریزم. فقط همینقدر بگم که به بهترین چیزها می رسی. صبر کن فقط صبر. سعی کن یه بار که توی خلوتی از این حالتی که هست به مستی برسی. یه وقت بد برداشت نشه منظورم خدایی نکرده با خوردن چیزی نبود. منظورم رسیدن به ته عاشقی بود. امتحانش برای یک لحظه مجانیه. فقط اگه رسیدی مارم دعا کن. به ما هم سر بزن دلت وا میشه.

فرهاد پنج‌شنبه 8 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 11:52 ق.ظ http://farhad06.persianblog.ir

صبر کن دوست خوبم:
سپیده دم درست پس از تاریکترین لحظات شب اتفاق می افتد!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد